Εκδόσεις

Πολύς λόγος γίνεται στον καιρό μας, εποχή ασυγκράτητης εισροής κάθε λογής ξένων στοιχείων στον τόπο μας, για την υπόσταση και την προβολή της αυτογνωσίας και αυτό γίνεται ακόμη πιο επιτακτικό για τόπους που μακρόχρονη παράδοση δημιούργησε συνθήκες όχι τόσον ευνοϊκές για τη διατήρηση της χωριστής ταυτότητάς τους. Πρέπει να παραδεχθούμε ότι η Άνδρος, αποφασιστικά εστραμμένη προς τη θάλασσα οικονομικά και πολιτιστικά, δεν απέφυγε την έντονη κοσμοπολίτικη χροιά σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας της. Και παρά τις επί μέρους ευεργετικές συνέπειες της μεταπλάσεως αυτής, δεν μπορεί κανείς να αποφύγει τη διαπίστωση ότι η ναυτικότητα του νησιού δεν άφησε τελείως αλώβητο τον χαρακτήρα του. Οι καταστάσεις στα μεταπολεμικά χρόνια και ιδίως η σχεδόν ομαδική εγκατάλειψη της Χώρας και των χωριών της Άνδρου από τους μονίμους κατοίκους τους, όπως και οι ραγδαίες πρόσφατες ανακατατάξεις, τείνουν όχι πια να διαβρώσουν αλλ' ουσιαστικώς να σαρώσουν κάθε ίχνος τοπικής ιδιομορφίας. Η εξέλιξη αυτή είναι φυσικό να δημιουργεί αισθήματα οδύνης σε όσους αγαπούν την Άνδρο ή έχουν διατηρήσει κάποιον ψυχικό δεσμό με το νησί. Και αν σήμερα κάθε απόπειρα αναχαιτίσεως του χειμάρρου αποβαίνει ίσως μάταιη, τουλάχιστον ας θεωρηθεί ως επιβεβλημένη προτεραιότητα η αποθησαύριση των στοιχείων του φυσικού, υλικού και πνευματικού κόσμου της Άνδρου. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)